İç Seslerim Şiiri - Soytarı

Kalemim bu satırları yazarken
Ben karanlığmda kayboluyorum
Ve boşuna diyor beynim yaptığın her şey boşuna
Sevmeyecek seni hatırlamayacak bile
Boşuna uğraşıyorsun

Ve isyan ediyor kalbim durma!
Durma diyor çabala belki bir gün
Belki bir ümit şöyle bir gülümserde sana
Sende avutursun kendini şöyle bir iki yıl daha

Biraz daha yazar belki kalemin
Biraz daha özgür hissedersin kendini
Ve biraz daha güçlü olursun belki
Beklide bir boşluğa kapılırsın ve düşersin

Yada yanarsın aşkınla küllere dönersin
Belki,belki bir ümit oda seviyordur seni
Belki oda seni düşünüyordur
Senin onu düşündüğün gibi
Ve belki bir gün sende gülersin gerçekten
Asla vazgeçme Soytarı!