İÇ MONOLOGLAR
Biraz boşlukla biraz ıssızlıkla artıyor,
Parmak uçlarımdan bile koparak geceler
Budaklar dikeniyle gırtlağımı tartıyor.
Kelimeler kesik ağzımda acı heceler.
Gölgeler,hayaletler koltukta aramızda,
Konuştukça insan yalnızlaşıyor durmadan,
Müzik sesi arttıkça, sessizlik yakamızda,
Küpeli içine gömülüyor ağlamadan.
Ve kapı gıcırtısı odadan çıkıyorsun,
İçimde hiçbir şey bırakmadan sertçe kahve,
Boşluklara sızıp acıyla dolduruyorsun,
Ayna korkusuyla gelmiyoruz hiç göz göze.
Süheyla Altinkaya Turan
Ondört hece ölçüyle***
Kayıt Tarihi : 19.3.2018 14:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!