İç koparken | dört |

büyüdükçe
büyüdüm
sızım gibi
kör makaslara sarılan tel
eğilirdi sertliğinde
çelik değil besbelli
büyüdükçe şehir büyürdü
kısa gelen adımlar netleşir
tabanlar zora koşulmuş at gibi kişnerdi
nasıl açtılar bir bilsen
ben söylerdim
komsular gülerdi
derdim acınız azalsın
ne..ok yiyeceğinizi şaşırın
ve kendinize acıyın
olmuyor

sokakta itler
hep korkanlara saldırır
ben köşede taşlara güvenip
hangisine saplasam siviriliği diye
hesaplar yapardım
kıyamazdım
pantolonum parçalansada
etimden et çalsalarda
söverdim ana avrat içimden
kıyamazdım
itleri ben anlar
komşular anlamazdı
küserdim tüm havlamalara
ve dedikodulara
etmeyin eylemeyin
insanı içten tüketmeyin
bu sizi çoğaltmıyor derdim
olmuyor

gece düdük sesleri kaplardı sessizliği
bekçi takılırdı yollara
korkusunu duyardım
bir de evdeki karısını düşünmesini
derdim içimden
sıcak kadın dururken
sokak arşınlamak neden
ben giderdim gizlice
sarılırdım içine
kadın yine gebe
söylerdim adama sessizce
döverdi
ben susardım
yalnızdım
sokaktaydım
olmuyor

uzun mesafeydi yollar
| ipek yolu halt etmiş |
küçük çocuğa
bir mahalle bile dar gelirmiş
bana dünya
uçak alır
otomobillere takılır
kol kırardım
taşlı yollara sinir olur
hep siyaha boyardım
en son gideni bile görmeden
gözümü yoldan kopardım
iki bağ
bir deste dedim
belki gözyaşı
biraz hasret
olmuyor

eş tutulmak
sarılmak kaybolmak
neden var
neden yapar insanlar
hiç düşündün mü
gelir yerin sesine kulak verir iç
geri dönmek ister yerine
eski haline
yenilenen kendine
cenine
ana rahmine
sevgili içine düştüğünde
bir olmak
kaybolmak varken
sarılır yok olmak ister
içte sır ona karışmak işte
sen de düşün bil
nesi derin ki dünyanın
içte kaybolmak istediği
soğukluğu değil mi kayaların
ordasın ve olacaksın
olmuyor

*****hep o kavuşma..hep tek olma istediği..bencilliğe ya da kaynaşmaya dönme isteği suç işletmiyor mu bize..içte benliğin derinliğinde..tek ve hür.. senin bana benim sana ait olmam..bir olmamız..içte kaybolmamız..karışmamız..aynı olmamız...