İç İntihar Şiiri - Ahmet Ayberk Aykul

Hava, kurşun gibi olan, ağırıyor.
yağmur, mermi gibi, vücudum delik deşik şimdi.
bak!
Kalbimdeler şimdi,
umut ölü.
Acılar orada gizliydi. Evet o eski sandık
Sekti kurşun,
Kalbimden atılıp, gözlerimin durdurduğu,
aşk derler ona,
bizim aramızda.
Aşk belki de, en derinlerde bile sen, yabancılık.
Kendime bile yabancıyım.
Dışarısı korkutucu.

Uyuyamıyorum.
rüzgar var, hiddetli, esmekte.
Göz kırpamıyorum
Ellerim titrek.
Bu his, evet
bayılıyorum.
Bilemezsiniz
Aşk ve korkuyu aynı anda yaşamadın.

Aşklarım, eski şimdi, susmakta.
Para ile bütünleşen, çiftleşen zevklerim.
Baba ölmekte
Bu bir devrim!
Dünyayı savaş zehirlemekte
Sanatım kaybolmuş.
Akıl kalmadı,
Ruh hala soyut
Sol yanımda ağrı var yaşayan bir ölüyüm.

Canımı acıtan bir şey değil bu
Zamanın akışı böyle sadece
sigara içtiğim balkonun
yok oluşu sadece.

İçerdekini öldürmek bu,
Öteki hissetmek,
İç intihar.
Koşuyorum kayan her yıldızın peşinden.
sen de orda mısın?
Çünkü kendime geldim, hiç bulunmamışsın
kendime gittim, yine yoksun.
Ben de kendimden var ettim senin yokluğunu.
oturdu.
İç intihar, bir devrim! Şimdi.

Çabalamak boşuna,
Denedim.
gözle görerek
Haksızlığa uğradım.
Akıl,
kötü yanıldı.
Hislerimle de,
aldatıldım.
Ben de dokunmayı seçtim,
Öyle tanımak seni.
-Başarılı oldun mu?
sonuç değişmedi,
yine yenildim.
Ama
bu sefer dokunmanın tatlı anısı kaldı.
Yoksa ben bir virgül kadar olamadım.
Susturamadım,
içimdeki seni.
Tüm virgülleri alıp da direnmeye çalıştım,
yokluğun yine
Susmadı.
İç intihar, bir devrim! şimdi