Dokunuşun sonsuz hüznündeyim…
Kendini çoğaltan acı çoğaldıkça kayboluyor kendinde
Katışıksız ve saf ve berrak bir yalnızlığın halesiyim
mevsim güz…
geçiciliğine inanmak istediğim bu tükenişin beni itelediği zeminsiz ve yersiz bir uzamda salına salına yürüyor ve gibi’yim.
Dilimin hareketsizliği fazla duyamadığım sesimin iyice silikleşmesine yol açıyor,
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta