İç İçe Şiiri - Gülay Yıldız

İç içe – I

Her yolu deniyorsun;
İyi olmayı, kötü olmayı,
İstediğin gibi olmayı...
Bir tek;
Dilediğim gibi olamadın!
Ruhun bana yanaşmadı,
Periler kapıp kaçtı....

İç içe – II

Dönüyorsun!
Geri dönüyorsun
O dar, kıskaçlarla dolu mahzene!
Oysa;
Açsan kapılarını
Ben!
Çevireceğim gül bahçelerine, o diken yığınlarını
Gel! (de) Yeter!

Dilediğim gibi olmayı
Ben olmak sanıyorsun.
Oysa ben;
Seni sen yapacak kadar senim...

Geliyorsun...
Nefes kadar yakın olabileceğin halde
Duruyorsun iki adım ötemde...
Biliyorsun...
Yanımda olsan da yanacağım, orda dursan da
Oysa iki adımsa uzaklık,
Adımlarım alev topu!
Görüyorsun...
Yanıyorum!

Tadıyorum her acıyı.
Ağırlığım,
Dengesiz terazinin en olmadık yerinde.
Tartıyorsun.
Aldatıyorsun!
Aldanıyorum!

Nafile! Kaçıyorsun...
Yavaşlıyor çaresizce adımlarım.
Uzaklaşıyorsun...
Tek yol alan bende,
Göz yaşlarım...
İntihar ediyorlar yanağımdan,
Islanıyorsun...

Zaman zaman özlüyorsun,
Ellerimin oluşturduğu o minik halkaları
Yüzünde
Hayal ediyorsun...
Gözlerim, dudaklarım, hepsi birer numara oluyor
Arıyorsun!

Peşinden bakıyorum;
Acıyorsun!
Sırtımı dönüyorum;
Sen “yine özlüyorsun”
Biliyorum!
Her şeyden Çok! Sevmiyorsun.

Sıradan şeyler diliyorsun.
Ben;
Seni diliyorum!
Şimdi de gülüyorsun...
“Egom” diyorsun
“benden ve senden bile büyük”.
Bilmiyorsun
Yalnızca Seviyorsun....

Rüzgarın Efendisi'ne...
Mart,2005