İç'erden Dış'arıya Şiiri - Fırat Erdoğan

Soluğumu dinliyorum,
Kalp atışlarımı.
Beynimdeki uğultu
Hala devam ediyor.
Hala gitmedi
Üzerimdeki korku,
telaş ve heyecan.

- dünyaya bakıyorum -
aksine sakin,
umursamaz.
kusursuz işliyor.

Adımlarımda ürkeklik.
Emirlerde kararsızlık;
“ gitmek mi kalmak mı.? ”

önümde
bir çocuk,
üstü başı toz,
saçları üç numara,
elinde oyuncak kamyonu,
kendi dünyasında,
tebessüm…

“Gitmek” ama nereye.?
Benliğindeki karmaşada
Rüzgarla
Oradan oraya savrulan
Yaprak;
Ne ağaca,
Ne toprağa.
Ya ben.?

iki genç
aralarında konuşuyor;
“ bu sene kış, sert geçecek..”
ne alâka…

Bahar…
Rengarenk yağmurlar yağıyor.
“Kışmış, sertmiş…”
Kalbim,
İlk günkü gibi atıyor.

bulutların arasından
yüzünü gösteren güneş,
yeşilliğe çökmüş
sohbet eden
apak sakalları ısıtmakta.

Dört duvar…
Hayaller ne kadar özgür,
Fikirler ne kadar uzak,
Ruh,
Bu dört duvar arasına sıkışmış.

hamur leğeniyle
fırına doğru yol alan kızın
aklı
yarım bıraktığı
seksekte..

Kurtar.!
Önce kendi ruhunu
Sıkıştığı yerden,
Sonra özgürleşmek için çırpınanları.

top sakallı,
uzun saçlı,
küpeli,
düşük belli,
üç beş üniversiteli genç
eğlence planları yaparak
geçip gittiler.

Öfkemde çaresizlik,
Öfkemde dünyayı umursamayanlar.
İster istemez düşüncem
Yanımdan geçenlere takılı…

“domates”
köşe başında
tüp ateşinde kestane pişirip
satan adamın kederinde,
“domates”

Dağıldı düşüncem.
Dağıldım…
Ayaklarımın beni
nereye götürdüğünü bilmeden,
takip ettim onları..

karşıya geçmek için uğraşan
yaşlı teyze,
farkında olmadan
benimle aynı güçsüzlüğü paylaşıyordu.

Duruldum…
Artık durma zamanı.
Ve durdum…

ışıkta duran arabaların,
camını silenlerle
kaldırım kenarına çöktüm

yorgunum…

Diyarbakır'04.03.2007