İç Düşüm Şiiri - Yıldıray Coşkun

Uyuyor musun
Uyuttun mu gözlerinde kayabolduğum alemi
Uyudu mu uykumu uyandıran daveti

Ondan mı bu asırlık uyku açlığım
Gündüzü geceden ayırmayışım
Bana kalan her anın bir köşesinde
Kapatıp gözlerimi sana bakışım

Sonra rüyalar

Çoğunda zifir zindan karanlık
Bazen
Sen
Koşsam yetişsem gölgene
Ellerim eline değecek derken
Yine girer araya büyür uzaklık

Birinde
Hayatının birinde bir köşebaşı
Dönüp geçersin beni
Görürsün solmaya yüz tutmuşum da
Gülmez
Kurutursun
Terke mekan bir cam kenarında

Kalırım
Kalanıma
Sorarım
Hiç benden yana esmez mi rüzgar
Sürümez mi seni dal uçlarıma
İçimde gezinen suskun buzullar
Erimez mi susuz damarlarıma

Duyarsın
Kim bilir hangi kulaktan
Cevapsız yüzümü siler aynadan
Maziden bir anın sırtına binmiş
El olmuş sesim sızar duvardan

Şiirler dilenir dilimden yazamam
Seni
Yutkunurum
Adına adanmış adımlar yürür üstüme
Cümle cümle
Kurulurum yıkıntılar üstüne

Şiir Sen misin

Yedi tepesi sekiz kez çöken
Gecenden kısa rüyan
Boğazında akan çığlık benim

Uyan!