İç Düşüm Şiiri - Tuba Aydın 2

Düş'e kurdum adını
Savurdum rüzgarın saçlarına..
Dil bilmez haller üstündeyim
Ki korkutur dizimdeki derman,
Yolumu..
Ürkerim gözlerimden
Kaç geceyi daha devirmeli hüznün elleri
Bilmiyorum..
Bi'çare değildi eskiden sözlerim,
Kaleme döker nefeslenirdim..
Şimdi her harf,
Kör, sağır ve dilsiz...

Sokaklarına açılan kapının eşiğinden
Gülümsemekteyim hayata..
Dışarısı buz,
Kalbim kesik dolu..
Uzanıyorum renklere,
Ellerim gök kuşağı sürüyor..
Şimdi beklemeli
Sabrı bileyip dilimde,
Ki; zor, çetin ve uçurum...

Arsız bir sarmaşık büyütmekteyim
Hasret boyunca...
Bir dolup bir boşalır gözümdeki sağanak,
Zemheri yalnızlığın göğsünde..
Kitaplar bitirmeliyim,
İçi yazılmamış kalın kitaplar..
Söndüremez kırgın kelimeler
Yâr yangını yüreğimi..

Kollarını açsan da koşup gelemem
Ayağımın altındaki toprak çatladı
Yüreğim mi?
Hiç sorma!
Kırılmaktan usandı!