Diyorlar ki iç dökümü bir insanın özüdür.
Konuşunca rahatlarmış insan.
Oysa;
sabrımın koyu gölgeli gökyüzü,
içimde kopan kıyametin son sözüdür.
Bundandır,
şu ucu kıvrık kekeme gülüşüm,
Ben sensiz olanlara seni aratıyorum,
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
Devamını Oku
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum,
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.
Unutturmayacağım, seni yaşatacağım,
mesela))
bana göre sabrim degil de
suskunlugum
olmaliydi
siir zaman mantkk alaninda kendi
bütünlemis olmaz miydi?
sizce de
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta