binbir ağızlı bıçağını çektiğinde aşk,
vakitlerden gecedir dost akşamdan bitkin süzülen...
yeraltının en şaşalı ateşlerinde dövülmüştür çeliği.
gönle deymeye görsün şerhaleler saçarak parıldayan bıçak,
kızıldır açtığı her bir iyileşmez yaranın rengi.
yalnızlıksa sedef kındır aşkın sinsice içinde dinlendiği.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta