binbir ağızlı bıçağını çektiğinde aşk,
vakitlerden gecedir dost akşamdan bitkin süzülen...
yeraltının en şaşalı ateşlerinde dövülmüştür çeliği.
gönle deymeye görsün şerhaleler saçarak parıldayan bıçak,
kızıldır açtığı her bir iyileşmez yaranın rengi.
yalnızlıksa sedef kındır aşkın sinsice içinde dinlendiği.
buluta boyar aşkı yalnızlık, göklerde asılı pamuk parçalarına apak.
gözyaşları damlar yarelerin üzerine, alırlar birikmiş sevda cerahatini,
ve zehirli buğular yükselir yürekten,
o biçare yürek acıyla sonsuza dek sızlamaya devam ederken.
2003
Ahmet Ferit CoşanKayıt Tarihi : 24.9.2004 14:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!