İç Acıtan Sonbahar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Ağaçlar boynunu bükmüşler, delidolu esiyor meltem rüzgârları
Turnalar dizi, dizi dizilmişler
Şimdi göç zamanı
İçimde
Bir burukluk var
Dalından acıyla
Kopan
Sararan, dökülen yapraklar
Tek, tek düşüyorlar
Yüzünü acıyla buruşturan
Toprağın üstüne
Giden yaz günleridir
Kolay değil
Ölüm korkusu bir yanda
Geçim kaygısı bir yanda
Sevda ateşi bir yanda
Özgürlük özlemi bir yanda
Gurbet acısı bir yanda
Bir yandada
Sonbahar vuruyor
Her yanda
Tüm acılarımla
Çırılçıplak kaldım
Rengi solan çimenler
Kefenim olsun
Güz soğuğudur
Gök kubbe altanda
Göğsüme, göğsüme çalan
Hangi günahın diyetidir?
Bu
Sonbahar
Eylül'ü gibi
Kasım'ı gibi vuruyor
Her zaman
Yanmış, yıkılmış, parçalanmış
Savaş yerine dönen gül bahçelerine
Elimdir bu mevsim, ansızın giden yaz, biten ömür gibidir

Sonbahar limanında dikenler, çalılar batarken seven yüreklere
Sevginin, aşkın sıcaklığı
Şırıl, şırıl akarken
Çoktan
Solud narin çiçekler
İçim acıyor
Ruhum acıyor
Artık
Şakırdamıyor
Bülbüller
Sanki yazdan öç alıyor gibi
Eylül'ü
Ekim'i
Kasım'ı elim olan zaman
Hangi günahın bedelidir
Bilmem
Ama
Şu gelen sonbahar'la
Yaz güzelliği çoktan gitti
Artık
Her dökülen yaprak
Ayrı bir yara
Her sararan gül
Ayrı bir kıyamet
Her solan gülüş
Ayrı birb ölüm
Eylül vurdu
Ekim vurdu
Kasım vurdu
Sebepsiz bahanelerle
Yaşama
Seven her yürek şimdi kış, kıyamet
Sevdanın, sevginin bulutları umut taşımalı her zaman

Kalplere hüzün bırakan, gülüşleri, bakışları donduran
Geçsin, gitsin tasa dolu
Sonbahar
Bir mezar taşı bile olmayan
Yüreği
Her zaman
Umut taşıyan
Ölüme götürülen yiğit gibi
Yaşamala ayrı düşen
Zamansız gelen
Ölüm gibi
Yazdan kalan her güzel şeyi
Tüketten
Her şey yok eden
Bu mevsimi
Umut rengine boyalım
Gamlı, yıkık günler
Kalplerde acı
Gözlerde yaş olmasın
Hiç bir gün
Hiç bir ay
Hiç bir mevsim
Umut
Sevgi
Yaşam
Aşk ölmemeli
Dudaklarda gülümseme
Dallarda güller çürümemeli
Hüznün mevsimi, ayrılık zamanı olmamalı, şu sonbahar

Mehmet Çobanoğlu
29.09.2021
İstanbol