Sözde ibret ararsan, daim ara hikmeti,
Kim ondan cüda ise, bilmez nimet, nikmeti!
Kayıp malındır hikmet, ara onu her yerde!
Koy cebine bulunca, merhem olur bir derde!
O meali eşyadır ve manası olayın,
Taşımaktan çekinme, yoktur hayrı kolayın!
İşlerin hayırlısı; bil zahmetli olandır,
Kulların hayırlısı; onda rahmet bulandır!
Alın teri yok ise; kazançlardan korkmalı!
Varsa haram şüphesi, yutma hemen, kok malı!
Şüpheliden kaçmayan; olmaz kâmil inanan!
Hak rızaya eremez; nefse fazla aldanan.
Nefs, hisleri aldatıp, tağutlara kul yapar!
Hak mabudu bilmeyen, elbet batıla tapar!
Haktan maada her ilah(!) , kullar için bir bela,
Sakın böyle beladan, zinhar olma müptela!
Helal kâfi keyfine, lüzum yoktur harama,
Alçak nefse uyarak, helallerden ırama!
Tek başına yaşama, teklik mahsus Allah’a!
Dost kıl onun dostunu, er onunla felah’a!
Tek başına yaşayan, iblislere kapılır,
Yoksa muslih bir ahbap, dalalete sapılır!
Şu çöllerde hiçbir kul, kalmamalı münferit,
Olsa bile şayet o, velayette bir Ferit!
Üç kişiyle olsada, yapmalıdır cemaat,
Çok sevabı terk edip, olmaz aza kanat!
Bu günlükte bu kadar, alan aldı ibreti,
Aldığını yaşayan, sevmez batıl ve beti!
Cihat ŞAHİN
01.04.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 1.4.2010 13:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!