İbretle Baksan Şiiri - Hüseyin Kır

Bir vefa timsali mahluk dediğin
O sevgili seni bırakıp gitti

Dönüp de baktı mı sanki yüzüne
O halinle seni terk edip gitti

Gül soldu ve işte gonca kapandı
Gafil gözlüler goncayı yok oldu sandı

Sonraki baharda tekrar açamaz mı gonca
Goncayı yaratan baki olunca

Şu çürümüş ağaç, dökülmüş yaprak
Varlığı terk etti gitti mi sanki
Onları koynuna alıyor toprak
Bilmem ki hazırlar hangi bahara

Görürsün bir düzen hakim evrene
Ve ait olmalı tek bir ilaha
İbret nazarıyla baksan çevrene
İnkar edebilir misin acep bir daha