İbretle bakmak! Şiiri - Mustafa Cilasun

Arzı mekânı temaşa ederken,
Nutkunun durmaması kaçınılmaz.
Nutkun durması, hakikate karşı,
Haşyete,(ürperti) kapılmasıdır.
Haşyet, hissiyatın tüm açılımlarıyla,
İhata altına, bir ahenkle, alınmasıdır.
İhatanın, çekim alanına girmek,
Asli kimliğin, açziyetten biçare kalmasıdır.
Çareler ve prensipler…
Âdemi beşer kimliğinin, müntesiplerine,
Açık ve alenen, olmasına rağmen,
Rahmet halkasının, gereği veçhile,
Merhamet ederek, elçiler göndererek,
Evrensel mesajın, hayat hukukunu,
Pratiğini, bizzat yaşayarak,
Gösteren, bir ahenk bütünlüğünü,
Maalesef, zafiyetlerimizden,
Tercihlerimizden, taklitlerimizden,
Göremez, duyamaz, düşünemez,
Terakki edemez, 'ne derler',
Kimliğinin, müdavimleri,
Konumunu, sürekli muhafaza ederiz!
Kur'an ayetlerine, bigane kalanlar…
Tarihten ibret almayanlar…
Helali, haramı bir birine karıştıranlar…
Nihayetini anlamayanlar...
İşte bu gördüğümüz ve hayret ettiğimiz,
Harika manzara addedilen, Ayetler!
Temenni edilir ki, âdemi beşer kimliğinde,
Bulunduğu, zannında olanların,
Tahkik yeteneğinin, yeniden devreye girerek,
Hareket ve kuvvetin gerçek sahibine,
Kalpten, yönelmeleri beklenir!
Arzın her yeri, manzaradır!
Manzarayı!
Arz ve diğer mahlûkatlar, seyretmezler!
Hak derken, bak derken, yap derken,
Mutlaka, ne olduğunu ve olacağını bilmeliyiz.