Bir çınar yaprağı düşmeye görsün,
Sürür niceleri ardından mevsim.
Dallarda başlarken matemli hüzün;
Çok yaprağın düştüğünü görürsün.
Tuvalde belirir bir sarı resim,
Kuru yapraklarla sen de yürürsün.
Kaç, gücün yeterse bu sonbahardan,
Sonunda üşüten o kış gelecek.
Goncayı sevenler vaz geçmez hardan,
Nasip alır, kıştan sonra bahardan.
Yeni bir mevsimle kuşlar dönecek,
Bülbül dem tutacak son ilkbahardan.
Hayat böyle sürer, yenilenir gün,
Toprak kokusuyla, ölen canlanır.
Dallar filiz verir, filizler sürgün,
Yeniden dirilen canlar kanlanır.
İbret zamanıdır yaşanan hergün,
"Hu vel bâkî..." diyen, Hakk'a yollanır.
27.06.2017
Fatih-İST.
Kayıt Tarihi : 28.6.2017 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Zamanı yaşamak...E.Ö.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!