İbret Verici Bir Sevgililer Günü Hikayesi

Tamam, kabul ediyorum aslında
Hediyem olağanüstü değildi
Yani alışıldık bir hediyeydi.
Hem yoktu esasen fazla seçenek.
Mühim olan hatırlamak değil mi?
Önceden bir göz attım cüzdanıma
Alabileceğim bir cüzdan, çiçek
Veya biraz zorlayıp olsa olsa
Gelecek ay maaşından çekerek
Ancak bir parfüm alınabilecek.
Ben de o gün parfüm almıştım sana.
Gezdim parfümeri dükkanlarını
Fıstık gibi güzel tezgahtar kızdan
Parfümleri sordum en çok tutulan
Denedim Aşkım, parfümleri tek tek
Bin çeşit koku üzerime sindi.
Az kalsın bir felaket olacaktı.
İsterdim o otobüste görmeni.
Erkeklerin koklayıp üzerimi,
Sırıtıp anlamlı bakmalarını.
Neyse, mağazadan parfümü aldım.
Aşkıma güzel bir paket yaptırdım.
Sorarsınız şimdi bunlar ne için?
Elbette sevgililer günü için.
Sabırsızlıkla bir hafta bekledim,
Sevgililer Günü on dört şubatı
O gün varınca randevu yerine
Baktım çiftler, hediyeler ellerde,
Herbiri uçmaya hazır kelebek.
Eros, teşrik-i mesai edecek.
Beklerken seni çıkıp geldin sonra.
Saçını toplayıvermiş arkada,
Bırak makyajı, bir ruj yok ağzında,
Öyle arzı endam ettin karşımda.
Albatros Cafe’ye gittik elele
Ben dayanamadım çok uzun süre
Öptüm alnını verdim hediyeni
Hatırlanmak çok hoşuna gitmişti
Bekleyen yoktu gözler dolsun diye
Ama hazırdım senden bir buseye
Döndün , başladın inciler dökmeye
“Hayatım sana bir şey alamadım.
Vaktim olmadı çarşıya inmeye
Sahi ihtiyaç var mıydı bir şeye? ”
Hediye mi sevgilim o ne demek?
Ben bir demet maydanoza razıydım
Hep hödüklerden yana mı gidecek?
Ey Allahım benim bu makus şansım!
Yani ayrılmak adama koymuyor.
Ayrılma günü on dört şubat ise,
İşte bu durum bana ters geliyor.
Şu dediğimi bir kenara yazın;
Sevgilim yok diye hayıflanmayın,
Durmayın, hayırlısını arayın