İbret Olsun Şiiri - Mustafa Çamlıca

Varlığın beni yakıp yıkacaksa,neyleyim ben böyle sevgiyi.
Sevip de seni sensiz yaşamaksa,neyleyim söyle böyle sevgiyi.

Senin sensizliğinde boğuldum,mutluluğu ararken hüsran oldum.
Ne yazık’ki sayende rezil oldum,görüp göreceğin bir ibret olsun.

İstemem eksik kalsın varlığın,ben beni sen seni sev artık.
Yeter kalmadı sabrım artık,görüp göreceğim bir masal olsun şimdi.

Şeytan gibi yapıştın yakama,bırak dedim bırakmadın be zalim.
Ne istedin’be Vicdansız,be hayırsız,seni böyle delice gönülden sevenden.

Ağlattın inlettin oynadın benimle,şekilden şekile kok dun be zalim.
Vurdun attın beni yerden yere. kaderim feleğin yırtıcı pençelerinde.
Ah görüp göreceğin Aleme ibret olsun be zalim.