İbret Olsun! Şiiri - Ahmet Kara 4

Düşüncesi yorgun, biraz matemli
Ebedi yastayım, görmüyor gözüm!
Yoruldu kalbimde, gönlüm sitemli
Şifasız hastayım, görmüyor gözüm!

Baharı bekleyen, sanki gülümken
Aklımdan yel uçtu, bana ölümken
Çilesi bitmeyen, vuslat dilimken
Ölüme sesteyim, görmüyor gözüm!

Duygular ağıtlı, yazsada kalem
Lal olmuşta diller, etmiyor kelam
İmtihandır belki, benimde çilem
Cefaya besteyim, görmüyor gözüm!

Harabı Basradır, artık buralar
Yıkıldı dört yanım, kanar yaralar
Ufkumda dumanlı, beni paralar
Dağılmaz sisteyim, görmüyor gözüm!

Dayanacak halim, kalmadı canım
Dermanımda bitti, tutmuyor yanım
Ateşlerimde kül, coşmuyor kanım
Kadere sustayım, görmüyor gözüm!

Hassasi halinde, ibretlik olsun!
Ne olmuşsun böyle, sonunda kulsun!
Havalarda gezme, sende bir çulsun!
Çadırda kurstayım, görmüyor gözüm!