İbret İçin Şiiri - Mehmet Şahan

Secde eden çam ağacı,
Yetmiyor mu ibret için?
O da Allah’a duacı
Yetmiyor mu ibret için?

Boğazından çıkan şu ses,
Aldığımız her bir nefes,
Ruhsuz neye yarar kafes,
Yetmiyor mu ibret için?

Hep birlikte düşünelim,
Nasıl yazı yazar elim?
Ağzımdaki dönen dilim,
Yetmiyor mu ibret için?

Sevinirsin kanın kaynar,
Elin, kolun, kaşın oynar!
Üzülünce için yanar,
Yetmiyor mu ibret için?

Tarif eder misin aklı?
Nerededir, nerde saklı?
Ayırıyor haksız, haklı,
Yetmiyor mu ibret için?

Görmez misin bin bir rengi?
Çiçeklerde ki ahengi!
Söyle bana var mı dengi?
Yetmiyor mu ibret için?

Çeşit, çeşit göçmen kuşlar,
Nerde yazlar, nerde kışlar?
Pusulasız yol buluşlar,
Yetmiyor mu ibret için?

Haykırıyor dağlar, taşlar,
Hakk’a doğru döner başlar,
Börtü, böcek, tüm ağaçlar,
Yetmiyor mu ibret için?

Sabah doğup, akşam batan,
Karanlığı aydınlatan,
İlk’i, sonu hatırlatan,
Yetmiyor mu ibret için?

Nerden gelmiş evvelimiz?
Cevap versin en velimiz!
Toprak olunca tenimiz,
Yetmiyor mu ibret için?

Şahan der ki Ey Allah’ım,
Beynimdeki şey Allah’ım,
Akıl mıdır, ney Allah’ım?
Yetmiyor mu ibret için?