İbret Al Deli Gönül Şiiri - Yunus Öndoğan

Hayat dediğin gelip geçici bir rüya.
Kime kaldı ki bu vefasız, yalan dünya.
Ölüm hak! Gerisi hepten bir angarya.
Gidenlere bak da ibret al deli gönül.

Hani nerede ataların, anan ve baban?
Onca hısım nerede onca akraban?
Ecel oku gelip sana da değmeden.
Gidenlere bak da ibret al deli gönül.

Azrail elbet bir gün seni de alır.
Her muradın hep gözünde kalır.
Tüm günahların bir bir sorulur.
Gidenlere bak da ibret al deli gönül.

Yol sanma ki bu yalan yerde bitiyor.
Tüm sevdiklerin bak, tek tek yitiyor.
Toprak seni de gel gel diye çağırıyor.
Gidenlere bak da ibret al deli gönül.

Ne birini incit, ne biri incinsin senden.
Haber yok apansız bırakıp gidenden.
Uzak dur kötülüğü şiar edinenden.
Gidenlere bak da ibret al deli gönül...