Misafir gidersin, yolun nereye?
Gözün aç, semaya bak ta ibret al!
Yaşayandan kalan var mı geriye!
İzan kandilini yak ta; ibret al!
Dünyaya meyletme, senin olsa da!
Ambarın mücevher, altın dolsa da;
Yaşam hakkın eğer bin yıl olsa da
Ölüm tacın başa takta; İbret al
Ne yapıp neylersen bu dünya yalan!
Düşünmezsen; Biraz daha oyalan
Allahın emriyle gerçeği bulan;
Rabbin ayetine bak ta, ibret al!
Gök kubbe, direksiz nasıl duruyor?
Yıldızlar zıyası, nakış örüyor!
Ay ve güneş sonsuz hayat sürüyor!
İnat etmeyi bırak ta; İbret al!
Topraktan var olan; toprağa döner!
Bir gün bu alemin kandili söner!
Hey dünyanın yükü omzuna biner!
Çok yakın, değil ırakta ibret al!
Biraz düşünmezsin, Lokman sen neden?
Nereye gidiyor, elvada eden?
Hayat boyu ağla ağla gülmeden!
Eyvah deme, son durakta ibret al!
04.11.2007
Lokman BalKayıt Tarihi : 23.8.2008 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlarım kaleminiz daim olsun
selami
Ambarın mücevher, altın dolsa da;
Yaşam hakkın eğer bin yıl olsa da
Ölüm tacın başa takta; İbret al
Ne yapıp neylersen bu dünya yalan!
Düşünmezsen; Biraz daha oyalan
Allahın emriyle gerçeği bulan;
Rabbin ayetine bak ta, ibret al!
yüreğine sağlık kutlarım güzel ve anlamlıydı saygılar sunarım
TÜM YORUMLAR (4)