İbret Al Şiiri - Samettin Şenkaya

İbret Al

Hikmeti Mevlâdan suâl olunmaz
Kuru ağaç dal veriyor ibret al
Dökülür gözyaşı yüce dağların
Baharınan sel akıyor ibret al.

Mevlâm vermiş Eyyûbuna
dertlerin
Hikmeti var tenindeki kurtların
Sırdan gelir şifa bulur dertlerin
Bak arılar bal yapıyor ibret al.

Bitiriyor al yeşilli otların
Şifasıdır binbir türlü dertlerin
Bak hele bak dağ dediğin sırtların
Sümbülünen gül veriyor ibret al.

Dolandıkça ipek verir kozasın
Ey Mehmedim doğru kelam yazasın
Dermanıdır denir gönül sızısın
Kara toprak gel ediyor ibret al.

Yaradan dilerse taşta gül biter
Yeşertmek için ol demesi yeter
Herbir çiçek binbir renkte açar
Taş üstünde gül açıyor ibret al.

Eli korur ele hava aldırır
Ani durum bilir sana bildirir
Tozu pisi toplar sonra öldürür
El üstünde kıl bitiyor ibret al.

Ağaç kökü Hakk der kayayı deler
Metrelerce yerin altına gider
Yüce bir kudrete işaret eder
Yer altına dal gidiyor ibret al.

Kul Sami bunlardan dersini çıkar
Allah söze değil kalbine bakar
Yazdığın tutmazsan seni de yakar
Kul olmayan dil yanıyor ibret al.

Samettin Şenkaya
( Kul Sami )

Not: Bu şiiri dörder kıta olarak dayım Mehmet Şahin'le birlikte yazdık.Şiirin ayağı da dayıma âittir.Kendisine saygılar sunuyor ellerinden öpüyorum.