İbret Al Şiiri - Ramazan Çetin

Tebdil-î mekânda ferahlık vardır,
Divânece gezme taştan ibret al;
Tecrübe fırsattır,servettir,kârdır,
Daldan dala uçan kuştan ibret al! ..

Baston yutmadıysan birazcık eğil,
Dünyada hiçbirşey tesadüf değil,
İnsan yaratıldın; kıymetini bil,
Dilinden,gözünden,kaştan ibret al! ..

Seyreyle semâyı,karayı,suyu,
Niçin her insanın başkadır huyu?
Biraz tefekkür et,azalt uykuyu,
Düşünen beyinden,baştan ibret al! ..

Kim gönderir böyle,esen rüzgârı?
Nasıl bal yapıyor küçücük arı?
Yeşilin tonları süsler baharı,
Yazdan,baharlardan,kıştan ibret al! ..

Tabiat hârika,tabiat mihenk,
Çiçekler açılır nefis,rengârenk,
Meyveler,sebzeler güzel bir âhenk,
Hergün sofrandaki aştan ibret al! ..

Sular lüzumsuzca akıp gitmesin,
Kıvılcım hasreti yakıp gitmesin,
Umutlar,bizlerden bıkıp gitmesin,
Gözlerden süzülen yaştan ibret al! ..