İbret Şiiri - Şentürk Dursun

İBRET

Bir türlü kendinle barışamadın
Kirpiğin ıslanır kaşa kızarsın
Hayatın sırrına erişemedin
Saçların ağarır başa kızarsın

Hırsına yeniksin nefsine esir
Herkese laf buldun herkese kusur
Duygular pas tutmuş yüreğin nasır
Hiçbir şey bulmazsan boşa kızarsın

Virane bağlarda bülbüller ötmez
Küllenen ocakta dumanlar tütmez
Uykuya dalarsın geceler bitmez
Sabah uyanınca düşe kızarsın

Maşallah dilesen azalır çoklar
Gözünde simsiyah görünür aklar
Bedeni taşımaz yorgun ayaklar
Yoldaki çakıla taşa kızarsın

Kimlere ne sundun münevverinden
Gönüller kanattın binbir yerinden
Sınava tutulsan on üzerinden
Üçü haketmeden beşe kızarsın

ŞENTÜRK DURSUN