Şu garşu yoldan geçerken
Gördüm iki daş dikili?
Hepsinin bir tarlası var;
İçinde bir baş ekili…
Kimi ana kimi bacı,
Kimi gönüllerin tacı,
Kimi yüreklerde acı,
Başak zehir aş ekili.
Bir birine söz etmezler,
Söz etmeyi hazzetmezler,
Hiç kimseye naz etmezler,
Sanırsın ki daş ekili…
Bilinmez kim kor içinde,
Kim zindan, kim nur içinde?
Hepsi susmuş sır içinde
Dilleri yok kuş ekili…
Ne yiğitler boy vermeden,
Ne bebekler dillenmeden,
Ne yaz, ne kış, güz demeden
Kim kuru, kim yaş ekili…
Bu dünyaya doyamayan,
Doyup ta ayrılamayan,
Yaradan’ın bulamayan,
Nice çatık kaş ekili…
Bu iki daş sor ki niye,
Çok ibret var, alın diye,
Ne yersen ye, helâlın ye,
Kefen; kemik, diş ekili…
Daras söyler eyvahını,
Unuttukça Allah’ını,
Tazeler hep imanını,
Ölü daşlar düş ekili.
Kayıt Tarihi : 7.1.2009 19:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kim zindan, kim nur içinde?
Hepsi susmuş sır içinde
Dilleri yok kuş ekili…
hangi kıtasını alacağımı şaşırdım buraya hepsi birbirinden harika ve etkleyici.
adının hakkını veren bir şiir olmuş.
Rabbim mezarlardan ibret almayı hepimize nasip etsin.
Kim zindan, kim nur içinde?
Hepsi susmuş sır içinde
Dilleri yok kuş ekili…
hangi kıtasını alacağımı şaşırdım hepsi birbirinden etkileyici.yanlış anlamadıysam mezarlık anlatılmış ama harika ve adı gibi ibretlik olmuş.
yüreğiniz daim hakka yansın
tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)