İbret Şiiri - Recep Arar

Ağlayın, ağlayın bakıp ta bu âleme,
Bakın bakınki düştük ne hallere.
Kalpte sızı, gözlerde ise yaş yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Sahipsiz kaldı garipler boynu bükükler,
Eller semada, imdada yetişsin Melekler.
Âlem seyrediyor, buna dur diyen yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Anneler ağlıyor, çocuklar gözü yaşlı,
Katlediliyor kadın, çocuk ve yaşlı.
Aman diyorlar, imdada koşan yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Yaradan böylemi kardeş kıldı bizi,
Birimize diken batsa sızlatmalıydı içimizi.
Ayağa çok dikenler battı, sızlayanı yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Resulullah (sas) ’a edilen yemin unutuldu,
İman ile açan çiçekler kurutuldu.
Bedene can, canı diriltecek su yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Sümeyye, Yasir ilk şehitlerimiz oldular,
Hz.Hamzayı cenk yerinde vurdular.
Cenk meydanı kuruldu, koşanı yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Nice Fatmalar, Mehmetler şehit oldu bu yolda,
Beden yerde kalmadı, Meleklerin omzunda.
Hainler çoğaldı, şimdi arkadan vuran çok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Basra, Bağdat, Musul ve Kerkük yanıyor,
Bir Medeniyet hunharca yok ediliyor.
Bu yangını söndürecek, hiçbir güç yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Ananın, bacının başına değdi, namahrem eli,
Yok ettiler. Ne Peygamber kaldı nede Veli.
Dualar unutuldu, âmin diyen yok,
Bakın bakınki düştük ne hallere.

Recep der,Yarab Sen imdat eyle bitsin bu zulüm,
Esaret olmasın tek, şehitlik olsun bana ölüm.