Bir daha asla
Sevmeyeceğim kimseyi
Kalbimden fazla
Seven o iken
Üzülen de o oldu
Ele batan bir diken
Kalbimde güller soldu
Bir daha asla üzülmeyeceğim
Boş yürekler, sarhoş ruhlar için
Asla kırılmayacağım kırıcı sözlere
Aldanmayacağım tuzak gözlere
İnanmayıp güzel günlere
Hep kara bulutlu havalarda yaşayacağım
Ama asla güneşi çağırmayacağım
Güneş balçıkla sıvanmaz ama
Kara bulutlarla kapanır
Ben hiç güneşli havalarda
Kendimi iyi hissetmedim ki
Her doğan güneş zulümle doğdu
Her 'son günler' ölümüm oldu
Doğarken ağladım ama
Ölürken güleceğim
Hayatımda belki ilk kez
Hiç üzülmeyeceğim.
(14.03.2003, Emirdağ)
Taha YaycıKayıt Tarihi : 17.2.2007 05:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!