İbret Şiiri - Güven Kırma

Nasıl da kapılıyor insanoğlu,dünya malına,
Hep daha iyisini,daha çoğunu isteyerek,
Aslında sürekli üstümüzdeki yükleri artıyoruz,
Her şeyi emanet taşıdığımızı düşünmeyerek.

Herkes kendi içindeki kendini farklı zanneder,
Yaşam içindeki dersleri hiç üstüne alınmadan,
Ölüm en büyük ibret,geride kalanlara,
Kaptırmışız kendimizi,yalan dünya malına.

Gece ve gündüz hep bir şeylerin peşindeyiz,
Bitmek bilmeyen hırsımızın,arzumuzun esiriyiz,
Kalmamıza geçici süreyle izin verilen,
Fani dünyanın yolcu edilecek misafirleriyiz...