İbret Şiiri - Yahya Garip

İbret mi olduk hayat geçti hatta gidiyor
İbret mi aldık yön mü çizdik kalem bitiyor
Duydukta gördük mü komşumuzu konuşmamızı
İbret olmadan ibret almadan yaşayabilmemizi

Sabi sübyan demeden nefsi temaşaya varana
Öksüz yetim görmeden sorgusuz falakaya vurana
Ayağı arkada olup ta yalan ile koşturana
Sanki yok sayarız kılıç ile ibret buyurana

Nefis donar bazen beden üşür neden ama neden?
Akıl durur şaşırır ruh kahrolur, ya beden
İdrak olur bir kula ilahi adalet buyururken ibretinden
İbret, ibret olmaz mı tekrarı neden var yineden

Aklıselim olana yavuz mu verecek
Kur an var din var Muhammed il emin vesile olacak
Ruhu teslim olana ibretler de sorulacak
İbretler yetmez mi daha neler ibret olacak

Yıkılacak bir gün devri alem o gün çok uzun olacak
Batmayan güneş dönen dünya o gün o olacak
Ve o gün zaman kavramı kalkacak saatler atılacak
İbret olmaz mı sayısız zaman bir gün nasılsa duracak

Gel; dedi Mevlana ile yunus ile beraber
Köroğlu sazını topuzunu aldı da geldi
Veysel im ama idi gördü de geldi
İbretler vardı ibretler bize de geldi