İbrahimin Hatırası- Garib Çoban

İbrahimin Hatırası - Garib Çoban

Yüreğim tükenirdi içimde lebbeyk dedikçe.
Gün doğuyorken, aynı telaş esiyor salavatlarla her halime.
İç burkuyor kurban olan yanlarıma dünya.
İlk yağmur sonrası gibi sonsuz çığlıklar savuruyor beni.
Ve orada Huu’ya durur sesim, içimden sızanlar.
Öylesine dingin az, öz, etkili Estağfirullah dedikçe.
Şimdi, masivadan hafif bir ateşle içimde doğuyorsun.
Ölümün ve yeniden doğuşunun gizli mitine ait ipuçları bu kurban oluşumda.
İyice kavranmış, zeka yoluyla genişletilmiş ve tercih edilmiş bir anlayıştan değil.
Duygusallığı sırtına almış, güzel ahlak ile olgunlaşma yoluyla ulaşılmış bir anlayıştan söz ediyor kurban oluşum.
Hatta bir anlayıştan öte, eksiksiz bir sezgidir s/öz konusu olan İbrahimi aşk.
Bir kasırga yakıcı hasretle, bir duruş bin diriliş.
Mekanların en özel yeri Arafat’ı kavrayan marifeti buluyor.
Rahmanın misafiri olanların bütün samimiyeti duanın merkezi Lebbeykte tek yürek.
Galubeladaki sözü hatırlamak için sefa ile merve arasında kendini arayanların işidir kurban.
Fedakarlıkların en güzeli bir maksat uğruna karşılıksız kurban olanların günü.
Ve kurban İsmail’ce teslimiyet, bıçağı heva ve hevesine çalanların işi.
Müminin niyeti bir gün öleceğini düşündükçe kendine yakınlaşmaktır.
(Y.ed - Rahmanın Sofrası Albümü)