İbrahimin Çocuğu Şiiri - Hamdi Oruç

İbrahimin Çocuğu

İbrahim köylü
İbrahim çiftçi
Susuz bir fidan
Yaz boyunca
İbrahimin çocuğu
Sevilmeyi unutmuş
Gülüşleri kuru
Dudakları kuru
Elindeki ekmek kuru...
Bir köy çocuğu
Bir sarmaşık

Anne hasretiyle büyüyor İbrahimin çocuğu
Batınca güneş
Sevinir İbrahimin çocuğu
Anne döner tarladan
Anne güneş
Sabaha kadar
Aydınlık çocuğa evin odaları
Doğunca güneş kararır ona evin odaları..
Çünkü tarla yolundadır annesi

Ah şu tarlalar olmasaydı
Gönle gamdolmasaydı...
İbrahimin çocuğu istemez mi
Şehirli çocuğu olmak
Parklarda oynamak...
Onun da hayali
Gülleri var
Solgun gülücükleri var yüzünde