Mutluluk;gölgesi olmayan an
Çok ışık binmiş sırtına,
ışığın yükü gölgeyi esir etmiş;
Bir kan damlası;esareti gibi...
Gölge karanlık bir çaresizlik
Son ranzada uyurken her gece;
Kapının soğuk esintisi üzerimde
Yüz sesin çığlığı var kulağımda,
Yokluğun her zamankinden ağır.
Asker gibi yürümekteyim !
Öyle zor ki uzakta yaşamak;
Sesine koşup kavuşamamak,
Zamanı paylaşamamak
Yalnızlığını yaşamak!
Odamdan çıkıp ilerliyorum
Bir merhem olsa,sürsem yarama
Kabuk bağlayıp;iyileşse
Unutsam hiç kanamasa
Gülebilsem eskisi gibi...
Ağzımda bir tütün tadı olmasa,
Akşamları hüzün ziyaret ediyor;
Konuşuyoruz biraz senden
Sonra bir an umut,
Gösteriyor yüzünü bana!
Kin unuttu bu aralar gelmeyi,
Yağmur ruhumu sarmış,
Gözlerim hapsolmuş sana
Düşünemiyorum hiçbir şey;
Sonsuzluğu hissetim gözlerinde
Sen uzaklara sürüklerken ruhumu
Zindan da papatyalar aranır mı?
Eskiden bulunurdu azda olsa;
Seninle,umudun var olduğu vakitlerde
Papatyalar kadar taze umutların
Ölümü bekliyorum;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!