Şayet ki, sen körsün
Sana olan sevdamı
Herkes anladı bir sen anlamadın
Gözlerin dicle gibi,
Soğuk akar.
Kaşların fırat gibi keskin,
Sen yıllarımı alan kadın.
Anlasan aşığın derdinden.
Herkes anladı bir sen anlamadın.
Gel, ben ve sen anka kuşu gibi küllerimizden doğalım.
Ben ve sen yeni açmış bir çiçek olalım.
Oğlumuzla devlet, kızımızla oba olalım.
Gel ben ve sen yine birbirimize aşık olalım.
Seni yine terk edersem kendi kılıcımla doğranayım.
Eskisi gibi koş bana gül fidanı.
Baba...
Sizi öyle bir yazacam.
İlham perilerin bile şaşıracak.
Gönüllerin efendisi...
Mıhlanıp kalmışsın aklımda,
Sen gül,ben diken,
Etrafındaki arıları kovayım.
Ben gece,sen gündüz,
Geceme ışık olasın.
Sana avareyim nar çiçeği.
Sana yakarışlarımı kimse bilmeyecek,
Sana ovaların gülü dediğimi bile.
Sensin bana hayat veren, kimse bilmeyecek.
Sensin Hürem Sultan, sensin gönlümün sultanı.
Ey kör insanlar,
Bu kadar zalimlik varken,
Bunu görmeyen kör insanlar.
Bunu ben tek mi görüyorum,
Siz mi körsünüz yoksa ben mi.
Yetiş ey sevgili fermanımı verdiler.
Yetiş ey cennet kokulu,
Mêlûn canımı alır.
Gördünmü gül Ahmed'in yanındayım.
Yatiş ey sevgili yetiş bana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!