İbrahim Üstündal Şiirleri - Şair İbrahim ...

Alışamadım benden ayrıldığın sokaklara​

Lakin sonu olmiyan bir yol gibi geliyor bana​

Israrla seni istiyor ellerim,gözlerim​

Ay ışığında kirlettik ellerimizi
Bu yüzden gün yüzüne çıkamadık.

Güldüğüme bakma içimdekileri bilmiyorsun​

Son baharda döktüğüm yaprakları görmüyorsun​

Yaz yağmurunda gördüm seni​

Yaşanmışlıklardan kurtulmak çalışırken​

Seni gördüm ​

Geliyordun bana doğru​

Çok çaresizim anla beni​

Gözlerimin içine bak anla beni​

Sana koşacak ne hal kaldı ​

Azıcık demlen kalbimde
Kir pas tutan gönlüm çözülsün.
Yoksa acıtır, eksikliğinin ezgsi
Gidişinin ayak seslerinin uyutmadığı geceleri bilirim.

Kalamam yabancılaştığım gönlünde​

Yoruldum çaresizlik suyunu içmekten.​


Gidiyorum ​!

Evini son bir kez havalandırmadan​

Dert ortağı kedisine mama vermeden​

Kahvaltı yapmadan ​

Burnumda tütüyor yanlızlığın​

Saçlarının rengi, mahmur gözlerin ​

İçime işleyen senmiydin​

Huzurun sahilinde oturmuş ;
Oltamla balık tutar gibi ,mutluluk tutuyorum.
Bazen, tam tutum derken elimden kaçırıyorum
Bazende tutuğum birkaç küçük mutluluğu salıveriyorum