Bir çiçek mevsimine gecikir
Gözlerine bir şiir yazılır
Her seferinde ertelenir
Sevmenin tam sırasındalığı…
Yabancı seslere gümrük memurluğu yapar kulak zarım
Önceden kestirilemez hüzün
eskiden gözlerde kaybolmak vardı
seni seviyorum demek
suskun bir vaziyette yalnızlık çekmek
karşısında yarin gül olup açmak vardı
eskiden can altında can diye inlemek vardı
Gözlerin mavidir
Alabildiğine mavi
Ama ben yenilmem maviliğe
Mavilik çağırsa da
Gitmem ölmeye!
Dilsiz gece söylüyor
Yalnızlığın şarkısını
Sağır aya …
Alabildiğine parlıyor ay
Uzak gecelere…
Delik ceplerimize
Doldurabildiğimiz hayaller kadar
Umutlarımız vardı.
Umutlarımız vardı
Yamayabildiğimiz kadar
Sabahlardan sektirmeyen tanyeri…
Esmer gözleri,
Bakışlarıma sürtünür geçerdi…
Gökyüzüne takılır kalırdı
Kalk ayağa
Silkin kederinden
Üzülme n’olacak
Bu düzensiz gidişat
Kalk ayağa
Ayaklandır somutluğunu
Parmak izlerini bırakır
Karanlıklar odamın duvarlarına
Üstünde ay ışığı
Benek benek
Ustura gibi keser bedenim ağzımın içini
ya yalanı ellerimde tutuyorsam?
saçlarına dokunduğumda
boyası dökülürse aniden?
dudaklarını öptüğümde
ruj tadındaysan ya?
ağzımda kuruyan bir ıslık,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!