İbrahim Ünlü Şiirleri - Şair İbrahim Ünlü

Yıldızlar kaldırdı cenazesini ayın
Sıcak bir francala gibiydi tabutu
Birkaç gezegenin omzunda taşıdılar
Gömdüler en derin mavinin kutsallığına
Yağmur bitti,yıldız yağıyor aşka
Dolaşırken kent yedi renkte akşamüstü

Aşk;
Adacyoyu çalan notalarda saklıdır.
Ve ondan sonra düşecek gözyaşın varsa
Orada!

Geceler,
Sensiz…
Geceler,
Üşümeli…
Ellerin eritmeli bu soğukları.
Geceler,

Bulutların koynundaki gökkuşağı
Hayalinin belindeki…
Çocukların
Ve hala ki benin neşesi

Baksana!

İçimdeki ateşi nemrut yaktı
Nuh ‘un ağlayışı söndürdü beni
Sen, seviştiğim sen,sevdiğim sen,
Rüzgara yenik saçların gülüm.
Seviş huylu kalçanla oynaştığım sen
Ellerin,terleme seansı parmak aralarımda

Boşuna
Uzatıyorum kollarımı sana
Sabahları
Ağır rüyalardan uyanırken

…

Haykırıyordum yine
Ve yine ıslık çalıyordum
Üşüyen soluğumla
Ve bir yılda
-365 gün 6 saat kez-
on yedi yaşında oluyordum

teni;
yaprağıdır sonbaharın.
baharı,
son.
bilinmez nedendir
renk seçimi yoktur sonbaharın

Sen gittin
Ben yalnızlığımın arkadaşlığına kaldım
Kaç ölesiye sevenlerin
Sevgisi buruştu ellerimde?
Kaç tas gözyaşı döktürdü acaba
Gidenler arkasından?

Gecenin sensiz yüzü yıldızsız
Gecenin mumudur gözlerin
En azından
Bir ağustos böceğidir
Seninle geçen karanlıklar…
Karanlıkta