Kar yağdı İstanbul’a
yağmadığı kadar,
ve daha bir güzel gösterdi
bu murdar kenti.
İki günlük karın ardından
Güneşini yansımalarına
ışığın kırılışına
dallarını sallanışına
baktım buğulu gözlerle.
Seni andım
yansımayla
İşte geldim
acıyarak kendime
unuttuğum tüm kelimeleri anarak
fedamı hatırlayarak
ve pişmanlıktan yanarak
işte geldim.
Seninle aşk başkaydı
sular dalgalanana kadar.
Sen hassas bir gemisin
dalgada dümeni dönmeyecek kadar.
Bense acemi bir kaptan
Sevdanın gücü adına
kılıç sallayan,
Gölgenin en uzun olduğu saatlerde
gölgesi sana vuran,
Bir yalan var içimde.
Koca bir yalan.
Sana kandım,
kana kana İstanbul’u içtim.
İstanbul’a kandım,
kana kana hayatı içtim.
Ben bu kentte;
hayata kanmayı öğrendim.
Dururlar
ölmesin insanlar diye
battığında gemi
duvar da tavanda
benim gibi
koca bir boşluk ile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!