Orkide
Tüm hissiyatımı kaybettim
Herşey okadar boşki
Sanki kimsesizliğe müheppetim
Ruhum öylesine sarhoşki
PORTREM
Bir gece daha çığlığında sukutun
Duygularımı Karacaahmet’tekilere okutun
Hergün biraz daha kaybediyorum kudretimi
Geceler seyrettikçe ürperiyor suretimi
Lugatta yok kelime halimi anlayacak
Bu ömür böyle geçer mi ki?
Hep zamana karşı dövün,
İşte yaş yirmiiki,
İlk çeyreğindeyim ömrün.
Ama olsun, o gözlere her şey değer,
ÇAM AĞACI
Düşler soğuk, gündüzler donuk, gülüşler boğuk
Bu gurbetin kışıda yazıda soğuk
Zira beynimdeki gurbet; bu koca dünya
Kendi filmini seyrettiğin bir loca dünya
Filmin sonu başından belli
DENİZE GELEN MİSAFİR
Aylardan sonra misafir geldim sana
Korkma biz misafiriz ne bulursak yeriz
Keşke dile gelsende “hoşgeldin senin yarana
Biz mehem oluruz” desen ya deniz
Bir çığlık; tıpkı paslı çanlar gibi...
Ona sus diye inliyor gece
Sanki, beni duyup anlar gibi,
Kucağına alıp dinliyor gece.
Hep aynı saatte onunla dağlara eserim
GEÇTİ GİTTİ
Evet gecem yine bitti
Ölüme iter gibi beni uykuya itti
Sırma saçlı bir kadın gibi
El salladı ve gitti
Güneşten Gelen Musiki
Bir akşam üstü serinliği; rüzgar ağaçları okşuyor
Benim deli dönül gözü kapamış güneşe doğru koşuyor
Bağrını açıyor toprak güneşten düşen pembeliğe
Gebeliğe hazırlanıyor gece birbaşka gebeliğe
Bakalım negelecek gecenin kucağından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!