İbrahim Tetik Şiirleri - Şair İbrahim Tetik

Gönül seman,nur ile aydınlanmış'sa,
İlmin'de,hakkalyakin derecesine varmış'sa,
Kalbin'de,günahlar'dan arınmış'sa,
Cennet'e layıksın işte.....

Nimeti şükür için,istiyorsan,

Ah! çekmek gelir içimden,
Tüm vücudum titrercesine,
Umarcasına mâziden İMDAT yardımı,
Teslim olmuş ömrüm,zâmânın saatlerine.....

Bilinen tek gerçek,

Dönülmez yol'ların,çıkılmaz sokağın'dayım,
Her adımım bir dert,bir ızdırap sesi çıkarıyor,
Konusu olmayan,figüransız oynatılan film sanki hayat'ım,
Samimi,içten sandığım gülen yüz'ler de,sahte maskeler çıkıyor,

Hem herkesi,kendi terazim'le,tartma'ya çalışıyorum,

Unutuver yaptığın iyiliği,
Rabbin bilsin yeter,
Lâkin sakın unutma! yapılan iyiliği,
Çünkü; her iyilik bir teşekkür ister.....

Sakın ola ÖLÜM'ü unutma! ,

Mazi'nin faturası,istikbal'e kesilir,
Varlığa şükredilmez'se,yokluğa'da yerinilir,
İman'lı gönüller'de,ümit'ler boy atar filiz'lenir,
Ebedi bir cennet'te artık,meyve'leri de derlenir.....

Kabullen'mek zor,istenmeyen ÖLÜM'ü,

Yaşam mücedelesi,kaçınılmaz olgu,
İçiçe olmak,zorunlu kainat'la,
Fani bedenimiz'de,canlanıyor ebedi duygu,
Sürükleniyoruz kabre,yalpa yapmadan,sağ'a ve sol'a.....

Rol alır insan,hayat'ta fıtratına uygun,

Birden dalmışım hayallere,
Bitiverdi yanımda hemen mâzi,
Çalışıyordum yol bulmaya,dolambaçlı günlere,
Sindirmişler sanki,bulamıyordum onlarda kalan hiçbir izi.....

Alır götürür bâzen beni,

Geçtim can ve canan'da,
Yılmadım toz,toprak'lı yollar'dan,
Siper oldum dert'lere,erkek'çe kaçma'dan,
Peki ya sen? .....

Dost'larımı,tüm cihan'ı aldım karşıma,

Yalnızlığın kıyısında,
Mekân tuttum kendime,
Uçan kuşun özgürlük kanadında,
Bir hayat soludum günlerime......

Bilmem neden? içimdeki hisler,

Emek'lenir önce,
Hemencicik yürünmez,
Anne,Baba ilk güvence,
Onlarsız hayat,şekillenmez.....

İyi'ye,kötü'ye,meyilli yaratılmışız,