Sözcüklerin beni bir böcek gibi yalnızlaştırdığını hissediyorum. Ama bir böcekten çok başkaca, insanca bir kalbim olduğuma inandiriyor.
Bedenini aynalara bağışlamıştı kadın,
sessizliğinden öptü ve hep sustu. Aynalar da olmasa ne kadar yalnızdı.
işte onlar hiç kimseydiler
hiçbir şey yapmaktan o kadar yorgun düştüler ki
en az bir kere gülmediler
Hiçliğimde derin bir huzur hissediyorum.
Bu huzur,varlığımdaki acıdan geçiyor.
Yoksa içimdeki uğultulara nasıl dayanabilirdim ki.!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!