İbrahim Sezer Şiirleri - Şair İbrahim Sezer

O yâr vicdanına koysun elini
Söylesin suçumu yüzüme benim
Bu gencecik yaşta sevda selini
Kim armağan etti gözüme benim

Kastetmiş olsa da tatlı canıma

Gurbet ellerin de on beş yaşın da
Aşkın şerbetini içen biriyim
Sevda dedikleri yolun başın da
Yar için kendinden geçen biriyim

Aşkın kalesine bir bayrak dikip

Tertemiz sevgiye katınca hile
Cananı unutup can ister olduk
Yeterdi sevene samanlık bile
Halıyla bezenmiş han ister olduk

Gönül tarlasına tohum ekmeden

Bir sigaram kaldı bir de sen kaldın
Ne varsa bıraktım bunun dışında
Sen benim aklımı başımdan aldın
Herşeyi unuttum senin dışında

Aşkın ateşine sen beni ittin

Nadire yengeyi bırak ağlasın
Evinin direği yıkıldı bu gün
Gayrı bundan sonra kara bağlasın
Yüreğine kurşun sıkıldı bu gün

Recep ceketine sarılmış vermez

Hep dimdik ayakta kalırım sanma
Felek o belini büker bırakır
Güzelsin diyene hemen aldanma
Arkandan sana kulp takar bırakır

Ayrılık var diye hergün ağlama

Sevenin yangını gözle görülmez
Yıllarca yandım da tütmedim birgün
Sevda çöllerinde sefa sürülmez
Halimden şikayet etmedim birgün

Arayan bulurmuş aradı buldu

Ne yüzük ne küpe ne de bilezik
Sevda bahçesinden bir gül getirdim
Boynumuz hep eğri yüreğim ezik
Karşına lâl olmuş bir dil getirdim

Sevseydin olmazdın bu kadar katı

Benim gözlerimle baksaydın ona
Dünyanın en güzel kızı bu derdin
Zor gelmiş olsa da ayrılık cana
Sevilip sevmenin hazı bu derdin

Sevincin olurdu dağlardan yüce

Gelmedim mezarına çünkü sen yaşıyorsun
Bu aşkın bayrağını ahrette taşıyorsun

Kutladım bayramını içimde yanan közün
Bedenine gerek yok yaşıyor bende özün