Hani salıncakta sallanan küçücük bir çocukken
Git gel yaparken ileri geri
Oluşur kalbinde o heyecanla karışık korku hissi
İşte ben öyle sevdim seni
Sahi ya ; ben neden sevdim seni?
Hani sevmek nedir bilmezken
Nasıl başlasam bilemiyorum
Şimdi bu şiire, bazen yeni bir güne, bazen yeni doğan bir güneşe; nasıl baksam bilemiyorum.
Karışığım, fazlalık değilim aslında gerekliyim ama kendim değilim çünkü ben uzun zamandır kendimde değilim.
Benim yaşadığım gibi yaşayan insanları eleştiren insanlar var, ama en çok ben kendimi eleştiririm.
Bilmiyorum güler miyim, plan kurar mıyım, iyi olur muyum ama en çok seni sever miyim?
Çok saçmalıklar gördüm canım kendim.
Ekmek kırıntısı değil bu, kalp kırıntısı
Hoş, onu bile çok az insan önemsiyor artık
Biri için ne kadar uğraşsan, kendini anlatsan da
Fayda etmiyor hiçbir şey, yine sonu yalnızlık
Bazen kapının önünde yatan köpeğin, bazen ekmek verdiğin küçücük bir kedin
Aslında hiç sıkıntımız yokmuş gibi yaşıyoruz, yalan mı?
Yalnız kalınca neden birden dertleniveriyoruz?
Mesele yalnızlık mı, yalnızlık kendimizi bilmemiz için bir çözümse, yalnız kalalım o zaman.
Ne oldu şimdi çözüldü mü tüm denklemler?
Mesele ne; yaşamak mı, herşeye rağmen yaş almak mı ?
Senden sonra aldığım yaşları saymalı mıyım?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!