Şimdilik İstanbul’da.
Ve dahası okulda,
Hayatta, burada,
Doğru yanlış akılda,
Ve dahası insanda,
Düşüncede, manada,
Anlatamıyorum.
Söylemek istediklerimi,
Diyemiyorum diyeceklerimi,
Anlatamıyorum.
İçimdekini ve kendimi,
Ölüm dediğin nedir?
Gelip geçen ömür değil midir?
Önemli olan hayat değil midir?
Söylediğin sözler doğru değil midir?
Vakit gelip geçer,
Dünyayı odur bize öğreten,
Bilgiyi odur bize sevdiren,
Bilince çok sevinen,
Odur bize sevgiyi öğreten.
Bir bakarım doğudasın,
Ağlar ağlar yine ağlar bu gözler,
Dillerde yine bu hüzünler,
Sessiz gemi uzaktan selam söyler,
Gönüller onu biçare ile bekler…
Oldu oldu yine hüsran oldu.
Şu hastanenin sandalyeleri var.
Ağlaşıp bekliyor insanlar.
Elde çare yok,
Söyleniyor dualar.
Telefon çalıyor, kulak onda.
Hayat anlamaz,
Dağlar anlamaz,
Rüzgâr anlamaz,
Deniz Anlamaz,
Yol Anlamaz,
Dilekçem anlamaz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!