çengelli eğimler
boynun bükük
ellerin birazdan tükenmezlerin tükendiği bir mekan
başında bir şeyleri yazmayı düşünüpte yazamadığın yazman
cin gibi cenin halindesin
ve hallice sevgi akan
Gel diyorsun ya her seferinde
bende gelemiyorum ya her keresinde
buralar çok sıkıcı oldu
aynı devamlı
aynı insanlar
aynı iğrençlikler
karanlik bir hayaldi
belki yasadigim hayat
arasira günisigiyla
hüzmelere ugrayan
bir rüyaydi belki
Ölüyoruz
Farkına bile varamadan
Nerde kimle bile sorusunu soramadan
Düşük cümlelerle
Düşe kalka yaşıyoruz
Beklentileri var hepimizin
sakin değilim
ve üzüldüğüme de deymiyor hiçbirşey
ne sahil ne gününışığı
odamdayım ve penceremin tam karşısı
tam dolum bir ay parçası
tam altında yarısı uçmuş bir dağ parçası
Konulari dagitarak sarhos oldum
Ve ne zamani ne de yeri degil gibiydi
Gülmeye odaklarken
kendimi
Gözyaslarinda
Ve bir de karanliklasmis bir odada buldum
Tek,
benden uzak
sözler aynı değil
düşünmeye başlağım zaman alt ve üst bibirine bu kadar yakın bırakıyorum
güneşi doğuruyorum
yıldızları beynime kaçıyorum ardından
ters sanki artık
kelimeler zamanlarını kendinlerine ayırmış
ve dönüşü karanlık sapa
yolların tam gerisinde kaçışlarına bırakmışlar kendini bilmezliklerinin
keyfindeler
keyifilgillerdenler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!