Şimdi sana verebileceğim tüm mutluluk,
Bir kenarda sessizce izlemek mutluluğunu,
Söyleyememek ne kadar pişman olduğumu,
Bulup anlatamamak sana umudumu,
Şu hayattaki tek bir korkumu.
Gece düştü gönlüme,
Yıldızlarını da söndürdü,
Ay kaldı geriye,
Bir de senin o göremediğim yüzün,
Bu kelimeler, bu hisler boşuna,
Herkesten, her şeyden gizli bir bilgi,
Bir ben biliyorum bir de yarı şeytan yarı melek kimliğim,
Diyebilir miyim ki buna; bu benim benliğim,
Gün gibi ortada iken tüm varlığıyla gerçeğim.
İçimdeki kıyameti ağlasam, kussam kâğıtlara,
Vursam kendimi, avazım çıktığı kadar, ağıtlara;
Cevap yok, içimdeki uçsuz bucaksız sorulara,
Bir şeye ihtiyacım var, ne olduğunu bilmediğim.
Aşık olmak vardı şimdi; usanmadan, bıkmadan,
Korkuyorum sadece, anlatamamaktan kendimi,
Ve anlayamamaktan manasız hisleri,
Kendimi dökememekten hecelere, harflere,
Ve dalamamaktan bir daha hayallere.
Korkular sarmışken her yanımı,
Her şey karmakarışık, gel de çöz bunu ey gönül;
Beklediğim de her neyse, beklemekten vazgeçmedim.
Öfkelendim kimi zaman, kimi zaman kırıldım,
Bu benliği bir kere de sen yıktın, haberin yok
İhtiyacım var bazı şeylere, yoksun olduğum,
Süslü cümlelerden uzağım şu sıralar,
Karanlıklarım gömüldü aydınlığa,
Aydınlığın bir hükmü yok, benliğimin ıssız diyarlarına;
Bana en derin acılarımdan kalan, buruk hatıralarıma.
Ah sevgilim,
Keşke sadece sevebilseydik birbirimizi,
Bu korkunç dünyadan, parçalanmış insanlardan uzakta,
Keşke korkusuzca söyleyebilseydik hislerimizi,
Aklımızın sınırları zorlanmadan düşünebilseydik,
Aptalca kusursuz olsaydık mesela,
Şimdi var mı anlayacak beni,
Satırlarımda bulacak benliğimi;
Yıkık viran şu kalbimde her gün,
Biraz daha kaybolup gittiğimi?
Şimdi var mı anlayacak beni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!