İbrahim Okur Şiirleri - Şair İbrahim Okur

Ömrünü okulun yolunda harcar
Vefâkâr Öğretmen olana selam.
Kalemi tebeşir ilminde harcar
Cefakâr öğretmen kalana selam.

Gecesi gündüzü bir harf öğreten

Halkeyledi Allah, kudret nişanı,
Kâinatın sırrı, ol dedi oldu,
Onsekizbinalem, arşın sultanı,
Zatı dergahında, kal dedi kaldı.

Elestübezminden,galu beladan,

Bağımdaki kaysı yaprak döküyor,
Salata soluyor, sökmek mi lazım.
Kirazım vişneye leke çöküyor,
Bağlarım kuruyor, gülmek mi lazım?

Bilmem ne tozudur, radyasyon illet,

Gençliğin kıymeti,elbet bilinmez,
Bel büken yaşlılık,gelmezden evvel.
Bülbül figan eder,kâle alınmaz,
Açılan gonca gül,solmazdan evvel.

İşin başı sağlık,tersidir deme,

Düşmanlar sarmıştı kara günlerde,
Kongrelerle tedbir aldı Atatürk.
Yedi devlet düşman, asker binlerce,
Kurtuluşa çare buldu Atatürk.

Dağılmış ordular, toplandı bir bir,

Dernekler kültürel köprüler kurar,
Dörtkonak Derneği örnek olmalı.
Sosyal yapımızda gönüller sarar,
Dörtkonak köyünü örnek almalı.

İnsanlık alemi muhtaç birliğe,

Büfeye vardımda, zamlanmış bilet,
Otobüs bedava,binen binene.
Araç hazır,mazot,kimlere alet,
Otobüs bedava,sunan sunana.

Batan gemi buyur,bilet atmıyor,

Bağbanın gözyaşı dikenli güller,
Alın teri emek kir sanıyorsun.
Tayfası deryada kaptanı diller,
Salyangoz yunusu yer sanıyorsun.

Nazar et pazara eksik tartanlar,

Erişir kemale bahtına varır
Sinesi köz olur özüne bakın.
Dolaşır gurbeti kenarda durur
Yeniş yokuş değil düzüne bakın.

Yalnızlık Hakka has, değil beşerin

Pencereyi açıp baktım meydandır,
Seher vakti bülbül, diller ötüyor.
Tedrisatı ta’lim hafız Kur’ an'dır,
Gönüllere nakşi irfân okuyor.

Deprem görmüş yeni imâr verilmiş,