Ey gül goncasındaki çiğ damlası
Olmasa bendeki delice sevdan
Çekilir mi nazın kaprisin
Bazen düşünürüm sen bir megaloman mısın?
Sen ellerin olsan bile
BİRİCİK KELEBEĞİM
Kaç akşamdır karanlık çöküyor pencereme
Hüznün karışıyor bir tanem yine geceme
Hasretin ateşi düştü yüreğime
Uyku girmez oldu gözlerime
BU CAN SANA FEDA GÜLÜM
Ben hayatın kayıp üvey oğluyum
Bir zamanlar belki mutluydum
Belki mutluluk taklidi yapıyordum
Geçen kış Kızılay’a inmiştim kaban almaya,
Girdim en güzel mağazaya, baktım mahşeri kalabalığa,
Modaymış o kaban, herkes almak istiyordu o kabanı,
Sıra bekleyen çoktu o kadar da param yoktu!
Alamadım ayrıldım beklerim dedim sezon sonunu
KOPARMAYALIM GÜLLERİ
Bir güzel gonca gül koparılmıştı dalından
Bakakaldım hüzünle ardından
Artık yarınları olmayacaktı umutlarından
Ey gülüşü gonca olup ta bülbülü kıskandıran gül
Yaşadığım her gün gönlümü saran saba rüzgârı
Senin yürüyüşün bulut, kokun baharımsı
Sen pembe düşlerimde ki, hayatımın yitik sevdası
Ey sarı gülün açmamış en son goncası
SENİ UNUTAMAM
Ey gülüşü gül olup da açan kız
Yaşadığım her gün yüzümü saran tatlı esinti
Seni, yürüyüşü bulut, kokusu baharımsı
Deli bir rüzgâr eser
Gönlüme özlemin tohumlarını eker
Tohum gönlümde çürüyerek
Ölümsüz sevdamın filizini besler
ÜZÜLME
Gördüm ki gülümün boynu bükülmüş
Gözlerinden yaşlar süzülmüş
Belli ki onu birisi üzmüş
SEVGİLER YAŞLANMAZMIŞ
Seni unuttuğum gecelerimde
Sarılırım aşina dostum gecenin yalnızlığına
İçimdeki sessizliğimi kimsesizliğimi
Yaşarım onunla doya doya akşamdan sabaha
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!