Gerçekten içimden bir şeyler koptu.
Biraz daha eksildi benliğim.
Yüreğime saplanan kimi bıçak yaraları.
Şu an artık daha yalnızım, sensizim.
Aşığım sevgiye, sevene, sevgiliye.
İstanbul,
Derdime dert kattığım, insanlarını anlayamadığım İstanbul.
Şu birbirlerinden “seni sevmiyorum” dermişçesine ayrılmış, arnavut taşlı sokaklar.
Belki onlarda bıkmış, belki onlarda yılmış birbirlerinden,
Ve bu yüzden, bana yaklaşma dermişçesine ayrılmış, arnavut taşlı sokaklar.
Kim bilir ne naralar atıldı, ne nargileler tüttürüldü şu diyarda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!